از اونجائی که بنده کلی ادعای شاعریم میشه و میبینم عریضه نوروزم بد جوری خالی مونده دست به دامان حضرت امام شدم و از دیوانش چند بیت از مسمطهاشو کش رفتم اشعار زیبائیه حتما بخونید
مژده فروردین ز نو بنمود گیتی را مسخر
جیشش از مغرب زمین بگرفت تا مشرق سراسر
رایتش افراشت پرچم زین مقرنس چرخ اخضر
گشت از فرمان وی در خدمتش گردون مقرر
بر جهان و هرچه اندر اوست یکسر حکمران شد»
امام در چند بند از این شعر به شیوه شاعران قدیم به وصف بهار و باران بهاری و گلها و پرندگان پرداختهاند و در بندهای بعدی به مدح امام زمان(عج) تخلص نمودهاند. یکی از بندهای تخلص این است:
این اساس شادی اندر توده غَبرا مهیاست
یا که اندر بوستانهای زمینی عشق برپاست
خود در این نوروز اندر هشت جنتشور و غوغاست
قدسیان را نیز در لاهوت جشنی روحافزاست
چونکه این نوروز با میلاد مهدی(عج) توأمان شد
این مسمط توی دیوان امامی که من دارم از اول صفحه 271 تا آخر صفحه 281 هستش فکر کنم برا شما هم اگه داشتید همین شکلی باشه مسمط جالبیه