وقتی یک کشور ناامن بشود یا ناامن به نظر برسد معمولا ثروتمندانی که مانعی برای خروج از کشور نداشته و قصد فداکاری برای کشورشان را هم ندارند فرار را بر قرار ترجیح می دهند و تمام سرمایه خود را نقد می کنند تا آن را به ارزهای معتبر کشورهائی که امنیت و ثبات آنها غیر قابل خدشه به نظر می رسد تبدیل کنند طبیعتا حمله بخشی از ثروتمندان به صرافی ها برای دریافت ارز آن هم نه در حد مسافرت بلکه در حد انتقال دارائی یک شوک قابل توجه به بازار ارز وارد خواهد کرد و اگر ناامنی ادامه دار بشود قطعا این آمار افزایش یافته و تبعات آن نیز بیشتر خواهد شد حالا در نظر بگیرید کسانی هم با کشته سازی دنبال برافراشته نگه داشتن پرچم اعتراضات باشند در این صورت قطعا احتمال تشدید تحریم های حقوق بشری از طریق شورای امنیت سازمان ملل با صحنه گردانی کانادا و آمریکا بیشتر خواهد شد و حقوق مردم ایران بیشتر ضایع خواهد شدو باز این چرخه معیوب ادامه خواد داشت
عاقلانه این بود که دولت قبل از اعلام تغییر قیمت و وارد کردن شوک روانی به مردم آنها را از ابعاد مختلف طرح و پرداخت کمک های جبرانی آشنا می کرد تا از گسترش مشکلات اقتصادی از طریق اعترضات و خارج شدن آن از کنترل جلوگیری شود