در چند روز اخیر طرح ممنوعیت طرح سوال در جلسات رسمی توسط فراکسیون امید (اصلاح طلبان مجلس) سر و صدای زیادی به پا کرد اما آیا این موضوع غیر عادی هست
توی دنیایی که عربستان رئیس کمسیون حقق بشر سازمان مللشه و سوال پرسیدن در مورد هلوکاست جرمه ولی آتش زدن قرآن و انجیل و اهانت به هیچ یک از مقدسات جرم نیست توی دنیایی که خبر مرگ سگ خانگی فلان شخصیت سینمائی بیشتر از خبر قتل عام روزانه ی مردم توی روهینگیا و یمن و ... پخش میشه و مهمتر هست به هیچ دولت غیر مخالفی و به هیچ مجلس غیر انقلابی نمیشه امیدار بود و این محافظه کاران بین المللی دستمال کشان همین سیستم ظالمانه جهانی هستند در این سیستم ظالم بودن دولتها نامطلوب نیست بلکه ظالم نبودنشون هست که نامطلوب و ناقض حقوق بشره و دولت یا نظامی که به ملت خودش خیانت نکنه باید محاکمه و سرنگون بشه و سیستم بین المللی تمام توان امپراطوری رسانه ای خودش رو بر علیه اون دولت و نظام بسیج خواهد کرد اما کافی هست که نظام یا دولت مربوطه حرف گوش کنه و مطیع باشه و برای تامین منافع ابرقدرتها مردم خودش رو لخت کنه در این صورت این رژیم بسیار ناز و نمونه بارز حقوق بشر و آزادی بیان خواهد بود و تمام جنایتهای آشکارش در حق ملت خودش و سایر ملتها به نحو احسن توجیه خواهد شد
زیاد از موضوع منحرف نشیم در صد سال اخیر یکی از ادعاهای گوش پر کن غربی ها و غربزده ها آزادی بیان بود اما ....
پروژه ای که شیطان سالهاست به اون پرداخته ایجاد هزاران حرف غلط در برابر حرف حق هست در این حالت میتونه با دادن آزادی بیان به 99 درصد حرفهای مطرح که البته همه اونها رو بطور غیر مستقیم خودش مطرح کرده ادعای اعطای آزادی بیان بکنه اما انقلاب اسلامی ایران این پروژه رو به چالش کشید و تونست با داشتن قدرت نسبی بخشی از حق رو در دنیا مطرح کنه و اینجا بود که سیستم شیطانی حاکم بر جهان که رسانه های تکفیری و تروریستی و سکسی و پرونو و ... رو تحمل میکردند بلکه سامان میدادند نتونستند تلوزیونها و رسانه های انقلابی رو تحمل کنند رسانه هایی که حتی یک صدم رسانه های ضد انقلابی و شیطانی نبودند اما همین تعداد کم قابل تحمل نبود و دم خروسی که تقریبا از همان ابتدا با جرم بودن زیر سوال بردن هلوکاست خودش رو نشون داده بود با افتادن کامل خروس از زیر دامن آلوده ی شیطان پرستان به رسوائی کامل رسید و زمانی فرا رسید که نقاب آزادیخواهی از صورت کریه شیطان کنار گذاشته بشه اینجا بود که حتی اصلاح طلبان آمریکائی در ایران هم مجبور بودند تا حدودی حتی در موضع ضعف موضوع آزادی بیان رو به حاشیه ببرند و البته بدون اینکه از عواقب اجتماعی اون بترسند و البته نباید هم بترسند دولت و جریانی که موظف هست ناکارامد باشه تا با افزایش وابستگی به خارج قدرت چانه زنی بیشتری برای مذاکره و تسلیم کشور داشته باشه جریان و دولتی که مظف هست ناکارامد و نارضایتی تراش باشه و همه نارضایتی ها رو با شایعات به سمت دیگری بکشونه جریان و دولت و مجلس و سیاستمدارانی که موظف ناکارامد باشند و اگر اگر با عدم اقبال عمومی مواجه شدند تقلب و متقلب نامیدن انقلابیون رو برای ایجاد شورش های نامحدودی که با کمک رسانه ها به بهانه های مختلف و فضاسازی های امپراطوری رسانه ای غربی تا سقوط کامل انقلاب قابل تمدید هست رو در دستور کار خودش قرار بده و با سقوط انقلاب و حذف هر صدای مخالف سیستم جهانی و مدافع اسلام راستین سیل تهمتهایی که دیگر کمتر کسی قدرت و ابزار پاسخ دادن به اونها رو خواهد داشت رو روانه افکار عمومی بکنه
البته این هدف زیاد بلند پروازانه هست و حقیقت این هست که یک اجباری در کار هست و یک انتخاب سخت ؛ یا نابودی کامل و یا یک ریسک بزرگ ریسک
اللهم عجل برحمتک لولیک الفرج و العافیة والنصر