سلام بر دوستانی که در این مدتی که بنده نبودم به این وبگاه سر می زدند و سلام بر دوستانی که برای اولین بار این وبگاه رو مشاهده می کنند حقیقت اینه که حدود بیشتر از دو سال هست که یک همه گیری و اپیدمی در کشور اتفاق افتاده که اکثریت مطلق کاربران اینترنت به شبکه های اجتماعی ازقبیل تلگرام منتقل شدند و خود من هم جزو قربانیان این اپیدمی بوده و هنوز هم هستم تلگرامی که بایگانی نداره و مطالبش برای همه قابل سرچ نیست و مهمتر از همه اینکه همه ی اون متعلق به یک نفر هست که اگه اراده کنه میتونه در یک شب همه ی نوشته های شما رو به خاکستر تبدیل کنه
روزهائی که همه ی ما در اینترنت وبلاگ داشتیم منطقی تر می نوشتیم صفحه مال خودمون بود بایگانی داشتیم به مطالبی که شهریور چند سال پیش نوشته بودیم یا دوستانمون نوشته بودند دسترسی داشتیم وقتی سرچ میکردیم وسعت بیشتری در مطالب بود
اما امروز به جز چند سایت که اونها هم همگی کانالی در تلگرام دارند کسی در وبلاگش مطلبی نمی نویسه آیا این خطرناک نیست؟!
یادمه وقتی میخواستم در مورد فلان شهر محله روستا یا شخصیت جستجو کنیم مطالب مستقیم در دسترس ما بود مطالبی که اهالی اون شهر و روستا یا محله یا خود اون شخص در یکی از سرویسهای متعدد وبلاگ نوشته بود اما حالا شما مثلا اگه در گروه مرزن آبادی ها عضو نباشید دسترسی به اطلاعات مستقیم و مستمر و افراد اون شهر ندارید ...
اما در مقابل در شبکه های اجتماعی فرصتهائی هم هست که جای دیگه نیست و اون اینکه همه می تونند بنویستند و مخصوصا با امنیت نسبی که در حفظ اطلاعات شخصی و هویتی در تلگرام هست دیگه هیچ کسی نمی تونه ادعا کنه که تریبونی برای بیان حرفاش نداره هرچند هیچ گاه عدالتی در تریبون بیان حرفها وجود نداشته یکی با پولی که داره کانال چند صد هزار نفری میخره و یکی هنوز در پس کوچه اول هست یکی برای حرفش میتونه با امکانات دولتی یک فیلم قوی بسازه و یکی باید اونقدر تایپ کنه که انگشتهاش زخمی بشه هرچند قبلا همین امکان هم وجود نداشت
بالاخره تلگرام هم فرصت هست و هم تهدید فرصت هست برای گفتن و شنیدن و تهدید هست برای فکرهائی که زود تسلیم شایعات و جوسازی ها می شوند فرصت هست برای با هم بودن و و با پیامهای سیل آسا و بی موقع تهدید هست برای برنامه ریزی فرصت هست هم برای تفکر و هم برای تعصب و تفرقه و شایعه پردازی
اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا